Bijlmer, 10 november 1998 Aan: Stadsdeel Zuidoost Nieuw Amsterdam UBO/urban NV Werk Geachte dames/heren, In de Nieuwe Bijlmer onlangs een juichend bericht, dat Stida nu ook in Eeftink aan de slag gaat. Wij van Grubbehoeve en Grunder keken daar raar van op, want er was toch een uitspraak van Marion Middelbeek, directeur Nieuw Amsterdam, en gedaan in de Bewonersraad van N.A., dat er (voorlopig) na Grubbehoeve en Grunder geen nieuwe projecten met Stida gestart zouden worden. Wij zouden de bewoners van Eeftink ook zeker geadviseerd hebben tegen de komst van Stida te stemmen. In het begin leek de Stichting Interculturele Dienstverlening Amsterdam een veelbelovende. Er verschenen weer geüniformeerde mensen in de flat, junks verdwenen en de rommel nam drastich af. Dat effect is nagenoeg voorbij. Bewoners en niet-bewoners lijken zich niet langer te storen aan de aanwezigheid van rondlummelende dames en heren, die het leuk vinden om met de portofoon te spelen, hun vrienden en bekenden op een uitgebreid praatje te onthalen, zich met elkaar te vermaken en bij koffie- en etenstijd allemaal vliegensvlug naar de kantine verdwenen zijn, het gebouw onbeheerd achterlatend. De junks keren weer terug de rommel neemt toe. Alleen buiten blijft het schoon, dankzij de Stidaprikkers en in Grubbehoeve enkele bewoners op zaterdag. De Milieu Technische Dienst van het Stadsdeel kan dan ook met een gerust hart het gebied bij Grubbehoeve/Grunder overslaan, hoewel het natuurlijk vervelend blijft dat ze daarbij de nog wel voor haar rekening komende taken ook maar laat versloffen. Het glas en het grofvuil blijven liggen, buiten geplaatste vuilnisbakken worden niet geleegd. Stida is vooral in Grunder en Grubbehoeve neergezet om de gevoelens van veiligheid te vergroten en de orde en netheid te bevorderen. Dat lijkt mislukt, omdat de leiding al dan niet noodgedwongen mensen in dienst neemt, die niet voor hun taak berekend zijn. Ze willen en kunnen niet optreden tegen 'boosdoeners', ontberen sociale vaardigheden, beheersen de Nederlandse taal niet of onvoldoende en worden door de meer dan saaie baan en hun beperkte bevoegdheden natuurlijk ook niet gemotiveerd om er het beste van te maken. De leiding lijkt dat wel best te vinden. Kwalijk is ook dat dezelfde leiding het blijkbaar wel goed goed vindt dat Stida-mensen geüniformeerd en wel op bewonersfeestjes verschijnen en zich nogal verbroederen met juist diegenen die verantwoordelijk zijn voor allerlei overlast. Hier wreekt zich ondermeer dat Stida-mensen veel familie en bekenden in de flats hebben wonen en ook vaak zelf bewoner zijn. In Grunder nam Stida nog een andere taak op zich: het bevorderen van de participatie, waarbij ze niet gehinderd werd door enige deskundigheid op dat gebied. Het resultaat was dat er op zeker moment een bewonerscommissie ontstond, die was samengesteld uit de twee leden van de oude commissie en een aantal Stida-mensen. De twee oude leden merkten algauw dat ze niet echt welkom waren. Toen Stida-directeur Axwijk siste dat die twee witten eruit moesten, wisten ze dat hun tijd gekomen was. De club die nu nog over is, noemt zichzelf heel deftig de 'representatieve bewonerscommissie', maar niemand buiten de leden daarvan weet waar de club te bereiken is, wie aanspreekbaar is en wat men doet. In overleggen buiten Grunder schittert de club door afwezigheid. In Grubbehoeve is Stida niet aan participatie toegekomen. In vergaderingen met de Bewonerswerkgroep Grubbehoeve kon men noch doelstellingen, noch beleid, noch methodieken overleggen, die maar enigszins aannemelijk konden maken dat Stida geëquipeerd was om welke vorm van participatie dan ook op te zetten. De door Nieuw Amsterdam ondersteunde eis dat participatie in Grubbehoeve alleen mogelijk was onder regie van de werkgroep leek Stida een weinig aantrekkelijke. Ze verweet de werkgroep dictatoriaal gedrag en 'alleen maar blanken in de club' en staakte vervolgens elke vorm van participatie. De door de werkgroep geleverde kritiek op Stida's eerste rapportage - niet zozeer een degelijk evaluerend rapport, maar eerder een pr-verhaal om het eigen blazoen op te poetsen - werd terzijde geschoven, al toonde men zich welwillend ten opzichte van velerlei suggesties om het werk van de Stida-mensen in Grubbehoeve te verbeteren. Naar later bleek een praatje voor de vaak. Het werk van de Stida-mensen ging gewoon op de oude voet voort. De afspraak voor meer kontakt tussen Stida en de werkgroep werd door Stida nimmer gehonoreerd. Een derde taak die Stida veel plezier lijkt te geven is het aanbieden van schuldsanering. Ze biedt het volledige pakket aan, hoewel bij niemand bekend is dat Stida daarvoor enige deskundigheid in huis heeft en het ook volstrekt onduidelijk is waarom Stida voor zover nodig mensen niet naar een deskundige instelling als Crediam verwijst. De graagte waarmee Stida schuldsanering op zich wil nemen, wordt echter verklaarbaar als je van de veronderstelling uitgaat dat Stida cq. Axwijk/Luqman mensen aan zich wil binden om daar later nader gebruik van te maken, waarnaar ook de (ex-)hoofdredacteur van de Groene Amsterdammer in een column verwezen heeft. De veronderstelling wordt gevoed door Stida's eigen wervingscompagnes, waarin ze bewoners niet alleen een baan, maar ook schuldsanering aanbieden. Een baan plus schuldsanering betekent voor het 'slachtoffer' een dubbele afhankelijkheid van de club die hem werk biedt. In Grubbehoeve hebben wij dat ooit betiteld als een moderne vorm van slavernij. Om bovenstaande redenen is daarom in Grubbehoeve de afspraak met Nieuw Amsterdam gemaakt dat Stida zich op geen enkele manier met schuldsanering zou bezig houden, behalve in de vorm van verwijzing naar een organisatie als Crediam. Ondanks deze afspraken blijft Stida echter ook in de Grubbehoeve schuldsanering aanbieden, al wordt het tegelijkertijd glashard ontkend. De bewijzen zijn er echter evenwel. In Grunder mag Stida van NA wel aan schuldsanering doen, met name als het gaat om huurschulden. We weten niet hoe dat in de praktijk gaat. Wel is ons bekend geworden, dat sommige huurders opeens een briefje van Stida in hun brievenbus kregen, met het verzoek zich binnen anderhalve week bij Stida te melden om hun huurschuld te regelen. De informatie over huurschuld hadden ze van Nieuw Amsterdam. We kunnen echter nauwelijks geloven, dat NA die informatie heeft doorgespeeld. Het recht op privacy beschermt bewoners tenslotte tegen dergelijk gedrag, alleen de bewoner zelf kan om hulp verzoeken. In een geval kreeg een bewoner zelfs een dergelijke brief van Stida toen zijn schuld net een week oud was, een brief zonder envelop en dichtgeplakt of geniet. Het is bekend dat NA pas tot dwingender maatregelen overgaat als de schuld al enige tijd oud is en eerst eigen aanmaningen stuurt. Als NA in bedoelde gevallen niet meegewerkt heeft, kunnen we slechts vermoeden dat Stida er goede kontakten met de huismeester op na houdt, die de aanmaningen van NA rond brengt en/of de brievenbussen in de gaten houdt waar de huismeester dergelijke brieven in stopt. Van Grubbehoeve is het in ieder geval bekend dat het laatste gebeurde. Concluderend: Stida betekent niets voor de participatie van bewoners; vervult zijn eigenlijke plichten op het gebied van veiligheid meer dan onvoldoende; en lijkt doelstellingen na te jagen, die vooral behoren tot de priveverlangens van de heren Axwijk en Luqman. Tekenend voor dat laatste is ook dat Stida slechts een bestuur heeft van 2 man, de genoemde heren, en dus niet gedragen wordt door een brede, multiculturele club, zoals je door de naam van de organisatie zou mogen verwachten, en dat beide heren behalve bestuurslid ook directie zijn. Interne controle is er dus niet. Bevreemdend is ook, dat Axwijk als bestuurslid bij de Kamer van Koophandel niet zijn eigen woonadres heeft opgegeven, wat overigens vereist is, maar blijkbaar niet of slecht gecontroleerd wordt, maar het kantooradres van Stida. Wij verzoeken u passende maatregelen te nemen. Namens de Bewonerswerkgroep en bewoners Grunder George Mulders